มีนามว่า "มัทนา อธิวาสนะ"

[athiwasana]

สวัสดีค่ะ

ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตามที่เปิดหน้าต่างนี้ขึ้นมา ฉันขอสวัสดีคุณ


ต่อไปนี้จะแทนตัวเองว่า "จูน" เพื่อความเสมอภาคอย่างมีเสถียรภาพทางภารดรภาพ

(แน่นอนว่า ผู้เขียนไม่เข้าใจข้อความดังกล่าวข้างต้น)


-1-
ผู้คนมากมายเรียกฉันว่า "จูน" ทั้งต่อหน้า และ/หรือลับหลัง (อาจมียศนำหน้า, วลี, ประโยค, หรืออย่างอื่นเพิ่มเติมโดยที่เจ้าตัวไม่ทราบ)

แต่ชุมชนเว็บบอร์ดส่วนมากเรียกด้วยความสนิทสนมอย่างเหินห่างในความเป็นนักเขียนกลอนเกรียนแตก ว่า

"มัทนา" และเจ้าของนามนี้ได้เพิ่มสร้อยต่อท้ายไปว่า "อธิวาสนะ"

มีหลายคนอยากรู้ความหมายของคำ2คำนี้ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วคิดว่า พวกคุณจะรู้กันไปทำซากอะไร

แต่แน่นอนว่าทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น จูนยอมบอกพวกเขาไปว่า มัทนาแปลว่าความรัก อธิวาสนะแปลว่าความอดทน

เพราะความรักนั้นจำเป็นต้องมีความอดทนประกอบด้วย

ดังนั้น "มัทนา อธิวาสนะ" จึงตั้งชื่อนี้ให้กับตัวเองในฐานะ "ผู้มีความอดทนในความรัก"

เหอะ น้ำเน่าสิ้นดี !


-2-
ช่วงปิดเทอม ก่อนปีการศึกษา 2552

ท่ามกลางความมืดสนิท และเสียงซุบซิบรอบด้าน สมาชิกโต๊ะกลมของชมรมวรรณศิลป์ได้มัดมือแล้วชกข้าพเจ้าอย่างแรง
โดยจับมาเป็นประธานชมรม รับการถ่ายทอดน้ำลายจากพี่ปูและกลายเป็นกระสือตามๆกัน...เอ้ย! ไม่ใช่สิ .. ไม่ใช่
กลายเป็นทาสในเรือนเบี้ยแห่งบ้านวรรณศิลป์จุฬาฯ แห่งนี้

เมื่อเลือดวัยรุ่นฉีดพล่าน การทำงานก็เริ่มขึ้น

๑. เปิดโลกกิจกรรม : หลอกเด็กใหม่เข้าชมรมให้มากที่สุดและสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากการทำงานครั้งนี้คือ

"ต้นเสื่อมใส่หูแมวแล้วน่ารักมาก"


๒. วรรณศิลป์สัญจร : หลอกเด็กใหม่ไปหาแรงบันดาลใจเขียนหนังสือทำมือ "อัมพวา"

ให้น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ สร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

แล้วพวกเราก็รักกันมากขึ้นจริงๆ นั่นแหละ ดีจัง

ในฐานะคนจัดทริป แม้จะสนุกน้อยกว่านิดนึง

แต่ก็อิ่มใจมากเลยทีเดียว ปลื้มมมม


๓. จุลสารวรรณศิลป์เทอม 1 หัวข้อ ความหวัง

นักเขียนหลายคนเขียนความหวังด้วย "ความสิ้นหวัง"

อันนี้พี่เห็นใจ แต่เราก็ผ่านมาได้ด้วยผลงานคุณภาพ

เลยเอาไปแจกสำนักพิมพ์ต่างๆ ในงานหนังสือ
อันที่จริงเก็บไว้เป็นผลงานก็ได้ แต่อยากโชว์พาว กรั่กๆ

ภูมิใจกันเถอะพี่น้อง

๔. เกียรตินิยมวรรณศิลป์และเสวนานักเขียน

กำลังจะจัดขึ้นในอีกไม่ช้า ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่สละแรงกาย แรงใจ

ยอมรับว่าความความผิดพลาดทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นมาจากความซื่อสัตย์จนเกินไปของประธานชมรม

หวังว่าเรื่องนี้คงเป็นบทเรียนให้พวกเรา

จำไว้ซะว่า นักเขียนที่ดี(ไม่จำเป็น)ต้องไส้แห้ง !


๕. จุลสารวรรณศิลป์เทอม 2 หัวข้อ "ผี"

ให้ส่งก่อน 31 ธันวาคม 2552 นี้นะจ๊ะทุกคน


๖. โปสการ์ด

ใครอยากทำโปสการ์ดขายในงานจตุรัสศิลป์เพื่ออุทิศรายได้ให้ชมรม

โปรดวาดโปสการ์ดขนาด 4x6 นิ้ว ลายอะไรก็ได้ สีหรือขาวดำก็ได้
ส่งเข้าเมลชมรมก่อน 30 พ.ย. 52 นี้นะคะ

ทุกบาท ทุกสตางค์ หลังหักค่าใช้จ่าย (มีด้วยเรอะ) เราจะยกให้ชมรมทั้งหมดค่ะ

เพราะประธานทำให้ชมรมไส้แห้ง เราจึงต้องช่วยกันหารายได้ค่ะ

(ด่าตัวเองก็ได้เว้ย 555+)

๗. ส่วนจุลสารภาคี แม้เราจะทำเป็นรูปเล่มไม่ได้เพราะไส้แห้ง(อีกแล้ว)

แต่พี่แตงก็จะเปิดบอร์ดให้เราไปแสดงผลงาน "ความฝัน" กันได้นะจ๊ะ รอหน่อยๆ กำลังดำเนินงานจ้า

ขอขอบคุณท่านผู้ก่อตั้ง(มิกล้าเอ่ยนาม เพราะยังไม่ได้ขออนุญาต)
ที่จุดประกายความคิดที่จะทำงานเขียนร่วมกันขึ้นมา เสียใจจริงๆที่ทำเป็นรูปเล่มไม่ได้ในปีนี้

พวกเราคือรุ่นบุกเบิก และรอให้รุ่นต่อไปหาเงินมาให้มากกว่านี้

เพื่อ "ความฝัน" จะได้ไม่เป็นเพียงแค่ความฝันต่อไป...





และแล้ว..

...เวลาก็ผ่านไป ไวเหมือนเข้าส้วม...





ในฐานะ "นายท้าย" ที่คอยบังคับเรือ "วรรณศิลป์"

ก็ประคองเรือมาจนถึงกลางทางแล้ว

สุดสายตาลิบๆ นั่นคือฝั่งฝันที่พวกเราหวังจะข้ามไปถึง

เมื่อใดก็ตาม ที่นึกภาพของอดีตในวันวาน

เราจะเห็นคลื่นลมซัดเรือกระแทกกับโขดหินนับครั้งไม่ถ้วน

กระแสน้ำเปลี่ยนทิศจนไม่สามารถบังคับหางเสือให้ตรงทาง จนนายท้ายต้องขอความช่วยเหลือจากลูกเรือทุกๆคน

และสิ่งที่ตามมาหลังจากคำขอนั้นคือความร่วมแรง ร่วมใจ ที่พวกเราช่วยกันอุดรูรั่วของเรือลำนี้

พวกเราช่วยกันทาสีเรือใหม่ จากสีม่วงหม่นๆ จนตอนนี้กลายเป็นสีรุ้งงามตา

พวกเราช่วยกันบอกนายท้ายที่อยู่ท้ายเรือว่า หัวเรือกำลังจะเจอกับอะไร และควรหันทางเสือไปทางไหน

ส่วนนายท้ายคนนี้...แม้จะบังคับเรือไปตรงทางบ้าง ไม่ตรงบ้าง และมีบางครั้งที่พาเรือชนโขดหินเข้าอย่างจัง

"นู๋ฟ้า" คนเก่งก็จะคอยปะรูรั่วด้วยความเร็วสูง ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรให้สมคำร่ำลือ

เอาเป็นว่า เป็นเหรัญญิกคนเก่งแห่งวรรณศิลป์จุฬาฯ ก็แล้วกัน

ทุกคนก็ช่วยกันแก้ปัญหาอื่นๆ ที่นายท้ายอาจไปหาเรื่องเรือลำอื่นบ้าง

ไปปล้นโจรสลัดบ้าง อะไรบ้าง

แต่ทุกคนก็คอยกำลังใจนายท้ายอยู่เสมอ

ขอบคุณทุกคนจริงๆ


ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับพี่แตงกวา...ผู้ที่ทำหน้าที่แทบทุกอย่าง

รองประธาน เลขา ประชาสัมพันธ์ เว็บมาสเตอร์ เครื่องเตือนความจำประธานอัลไซเมอร์ ฯลฯ

ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน พี่ไม่เคยปริปากบ่นเลยสักคำเดียว


จูนยังพูดกับพี่ภูมิอยู่เลยว่า "ไม่ว่าจูนจะเหนื่อยไม่เหนื่อย...ยังไงจูนก็บ่นได้ตลอดแหละ

แต่พี่แตงไม่บ่นเลย"

พี่ภูมิบอกว่า "เป็นเพราะกรุ๊ปเลือดหรือเปล่า กรุ๊บโอน่ะ ถ้าตัวเองลำบากแต่คนอื่นไม่เป็นไร
ก็จะไม่พูดอะไรหรอก แต่กรุ๊บบี(จูน) มีอะไรจะพูดตรงๆ ออกมา"

จูน "เออเนอะ สงสัยจะอย่างนั้น เพราะ ต่อให้คนอื่นลำบาก แล้วจูนสบาย..จูนก็ยังบ่นได้อยู่ดี"

แป่วววว

------
แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร พี่ก็คอยช่วยจูนอยู่ตลอดเวลา ขอบคุณจริงๆค่ะ
------


อีกครึ่งทางที่เราต้องอยู่บนเรือลำนี้ ขอให้ทุกคนตั้งใจกันเต็มที่ ใช้เวลาที่มีบนเรือให้คุ้มค่า

เพราะครึ่งทางที่จูนพูดถึงน่ะ มันหมายถึง ครึ่งเทอม

แต่พวกเราต้องอยู่มหาลัยกัน 4 ปี

เห็นไหมว่า ฝั่งฝัน ที่พวกเราตามหา มันหนีห่างเราไปเรื่อยๆ

ฝั่งที่นายท้ายแต่ละคนพาพวกเราไปถึงน่ะ เป็นเพียง "ที่พักเหนื่อยชั่วคราว" เท่านั้น


ระหว่างการเดินทางนี้เอง ที่นายท้ายแต่ละคนพยายามให้ลูกเรือเก็บค่าประสบการณ์ให้มากที่สุด

เมื่อถึงเวลาที่ไม่มีนายท้ายอีกต่อไป ลูกเรือจะได้ต่อเรือของตัวเองขึ้น

และไปตาม "ความฝัน" ที่แต่ละคนปรารถนา

-------

รักนะ จุ๊บๆ

จูน ปี 3

คณะเศรษฐศาสตร์บาดใจให้เป็นเศษ

ประธานชมรมรุ่น...จำไม่ได้ว่ะ ต้องไปถามพี่แตง

ปีการศึกษา 2552

[nicky008]

แนะนำตัว... มอบหมายงาน... ส่งความคิดถึง... ผ่านรูปแบบร้อยแก้ว ในหนึ่ง rep

สมกับเป็น จริง ๆ ครับ

ป.ล. แล้วเรากลายเป็นนักคอมเมนต์บทสัมภาษณ์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย...

[MaLeSs_Amm]

พี่จูนเขียนได้ซึ้ง+ฮามากๆเลยค่ะ

พี่จูนสู้ๆน้า

^___^

[pubpub001]

๖. โปสการ์ด

ใครอยากทำโปสการ์ดขายในงานจตุรัสศิลป์เพื่ออุทิศรายได้ให้ชมรม

โปรดวาดโปสการ์ดขนาด 4x6 นิ้ว ลายอะไรก็ได้ สีหรือขาวดำก็ได้
ส่งเข้าเมลชมรมก่อน 30 พ.ย. 52 นี้นะคะ

ทุกบาท ทุกสตางค์ หลังหักค่าใช้จ่าย (มีด้วยเรอะ) เราจะยกให้ชมรมทั้งหมดค่ะ

เพราะประธานทำให้ชมรมไส้แห้ง เราจึงต้องช่วยกันหารายได้ค่ะ

(ด่าตัวเองก็ได้เว้ย 555+)

เฮ้ย เราลืม งานนี้ไปเสียแล้ว โอ้วม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ปล บก.คะขา อย่าลืมทวงงานหนูบ่อยๆนะค่ะ!!

[dswriter]

ยังนึกถึงวันแรกที่ได้รับโทรศัพท์ให้ไป First Meet หากความทรงจำไม่คลาดเคลื่อน วันนั้นคงเป็นวันที่ 16 มิ.ย.

วันนั้น มีเสียงน่ารักๆเสียงหนึ่ง โทรบอกให้ผมไปชมรมในวันพรุ่งนี้ ซึ่งบังเิอิญเป็นวันเกิดของผมพอดี

พูดกันตามตรง ผม "หลง" เสียงของเธอคนนั้นเข้าอย่างจัง...

วันรุ่งขึ้นเลยแจ้นไปชมรมทันที!

ภาพประธานชมรมที่ผมเห็น ทำให้เกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า "พี่คนนี้น่ะหรือ ประธานชมรม?"

แม้จะคาดเดาได้จากน้ำเสียงเป็นกันเอง (และน่ารักมาก!) ของเธอจากโทรศัพท์เมื่อวานแล้ว ก็ยังอดนึกไม่ได้อยู่ดีว่า เธอดูไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้เอาเสียเลย

เพราะภาพประธานชมรมที่ผมคิดไว้ น่าจะเป็นคนที่สั่งการคนได้ทั้งชมรม เนี้ยบ เฉียบขาด จนทุกคนต้องทำตามอย่างเคร่งครัด

จากวันนั้นเป็นต้นมา ไม่ทราบเพราะอะไร ณ เวลานี้ ผมกลับรู้สึกว่า เธอคนนี้ คู่ควรกับตำแหน่ง ประธานชมรมวรรณศิลป์จุฬา อย่างแท้จริง...

เพราะแม้ผมจะรักชมรมนี้มากแค่ไหน ผมยังนึกไม่ออกว่า ตัวเองจะทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับชมรมได้มากมายเท่ากับผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร

ขอขอบคุณประธานชมรมคนนี้ รวมถึงทุกๆคนในชมรมวรรณศิลป์ ที่มอบประสบการณ์ดีๆให้ครับ

[athiwasana]

พูดกันตามตรง ผม "หลง" เสียงของเธอคนนั้นเข้าอย่างจัง...

ง่ะ เขิล

แนนไม่หึงหรือนี่ 555+

ขอบคุณมากนะจ๊ะที่ช่วยชมรมมาโดยตลอด ซึ้งจาย

[masterm]

เสียงลือสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วล้า
คือเสียงท่านจูนไง คอยสั่ง งานมา
คนอื่นเพียงก้มหน้า ปั่นแล้วส่งจูน

เสียงพิณพรายเพราะพริ้ง โทรมา
เสียงท่านดั่งน้ำฟ้า หลั่งไล้
เสียงชมชื่นใจนา ยามปิด ตามอง
เสียงส่งสะท้อนไซร้ ความนั้น "ประชุม !"

เร็วรีบเร่งเขียนขีด ต้นฉบับ
เร็วก่อนเราปิดพับ เล่มหนา
เร็วกว่านี้จะได้จับ จองก่อน โรงพิมพ์
เร็วจนมือเหนื่อยล้า อย่างช้า new year !!!

++++++++++++++++++++++++++++++

ว่าจะเอาท่านประทานขึ้นปกเล่มหน้าดีมั้ยพวกเรา

[athiwasana]

เสียงลือสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วล้า
คือเสียงท่านจูนไง คอยสั่ง งานมา
คนอื่นเพียงก้มหน้า ปั่นแล้วส่งจูน

เสียงพิณพรายเพราะพริ้ง โทรมา
เสียงท่านดั่งน้ำฟ้า หลั่งไล้
เสียงชมชื่นใจนา ยามปิด ตามอง
เสียงส่งสะท้อนไซร้ ความนั้น "ประชุม !"

เร็วรีบเร่งเขียนขีด ต้นฉบับ
เร็วก่อนเราปิดพับ เล่มหนา
เร็วกว่านี้จะได้จับ จองก่อน โรงพิมพ์
เร็วจนมือเหนื่อยล้า อย่างช้า new year !!!

++++++++++++++++++++++++++++++

ว่าจะเอาท่านประทานขึ้นปกเล่มหน้าดีมั้ยพวกเรา

เย้ย.....

จะให้ชั้นเป็นผีก่อนวัยอันควรเรอะ